Wil je dit delen?
Een gastblog van Marie-José de Zeeuw – In mijn jonge jaren borduurde ik eens vlindertje op een stukje oude spijkerbroek dat dienstdeed als omslag om mijn saaie schoolagenda. Dus toen Karen Bruinsma vroeg om mensen die vilten labels met afdrukken van bladeren uit de grootste openbare fruitcollectie wilden borduren zei ik spontaan ja. Van deze labels maakt Karen een kunstobject. Omdat mijn borduurcarrière indertijd niet lang heeft geduurd gaf ik me op voor slechts 1 label. Want hoewel Karen me verzekerde dat “alles goed was” was ik niet zo overtuigd van een goed resultaat.
Ik borduurde de letters van de Sturmer Pippin. Karen vroeg om als toegift een stukje te schrijven over deze appel. Dus ging ik op zoek via Google en kwam erachter dat deze appel zijn naam dankt aan het Engelse plaatsje Sturmer. In 1831 werd die ontdekt in de tuin van dominee Dillistone. De appel kan uitstekend bewaard worden. Het is een van de laatste appels die geplukt kan worden, soms zelfs pas in november. Het is een rijk smakende eetappel, zeer hard en knapperig en vol met vitamine C. Dat weet ik niet omdat ik ‘m geproefd heb, want ik heb ‘m nog niet in handen gehad. Maar ik vond deze informatie op de site van Sturmer Nurseries, een plantenkwekerij met tearoom in het plaatsje Sturmer in Engeland.
Pakketje naar Sturmer Nurseries
Als dank voor een donatie aan het kunstproject van Karen, kreeg ik van haar nog eens twee labels van het blad van de Sturmer Pippin. Het leek me leuk om deze labels, die in door Karen prachtig vormgegeven envelopjes zaten, naar de Sturmer Nurseries te sturen. In een wereld die wat kleiner is geworden door corona, is de post toch altijd weer een wonderbaarlijk iets. Daarmee gaat de wereld weer open. Ik schreef lekker ouderwets een brief met de hand en stuurde het pakketje op. Slechts vier dagen later was het pakketje bezorgd en kreeg ik een spontane foto van de ontvangers Robert en Samantha Mason en twee foto’s van de Sturmer Pippin uit Engeland per whatsapp. Leuk zo’n reisje vanuit je luie stoel.
Telefonische hulplijn
Daarmee was ik natuurlijk ook benieuwd geworden naar ‘onze’ eigen Sturmer Pippin. Na drie pogingen – ik ben niet zo’n ster in een gis-kaart lezen – vond ik ‘m. Carola Ruijsch van Dugteren loodste me uiteindelijk middels een telefonische hulplijn naar de plek. Met natte sokken en laarzen vol blubber, maar ik heb ‘m gekiekt! Inmiddels heeft ook deze foto Engeland bereikt.
Marie-José de Zeeuw
3 december 2021
